Η Νέλλη Ψαρρού και οι συνεργάτες της ταξίδεψαν σε διάφορα μέρη της Ελλάδας όπως η Θεσσαλονίκη, το Αποπηγάδι Χανίων, την Χαλκιδική, τον Ασωπό και το Βόλο προκειμένου να αναδείξουν τον κίνδυνο της ιδιωτικοποίησης του νερού. Το ντοκιμαντέρ «Σταγώνες» έχει ως στόχο να τονίσει, όπως γράφουν και οι ίδιο στο site του ντοκιμαντέρ, πως «η κρίση δεν είναι παρά το άλλοθι για μια σειρά σφετερισμών και αντισυνταγματικών πρακτικών που σε άλλη περίπτωση δεν θα τολμούσε κανείς να προτείνει δημόσια. Όπως θα δείξουμε μέσα από την έρευνά μας, αυτές οι πρακτικές έχουν εφαρμοστεί σε μικρή κλίμακα και στη χώρα μας, οδηγώντας σε ακραίες συγκρούσεις κατά τόπους εδώ και δεκαετίες. Σήμερα, με επίσημο τρόπο και την αναγκαία γι' αυτό καταστολή, οι ελληνικές κυβερνήσεις ετοιμάζονται να παραδώσουν και το νερό της Ελλάδας στον έλεγχο των εταιρειών, ντόπιων και πολυεθνικών, παρόλο που η διεθνής εμπειρία υπαγορεύει το αντίθετο. Αναμενόμενο: σε όλο τον κόσμο, όπου το ΔΝΤ “έσωσε” μια χώρα, απαίτησε μαζικές ιδιωτικοποιήσεις σε αντάλλαγμα.»
Η εμφανής ιδιωτικοποίηση είναι αυτή που ίσως γνωρίζουμε και έχει να κάνει με την άμεση πώληση των δικτύων διαχείρισης του νερού, καθώς και των διάφορων πηγών. Συμβαίνουν όμως και διάφορα άλλα πράγματα που δεν φτάνουν ποτέ στα αυτιά μας.
«Όταν λέμε για ιδιωτικοποίηση του νερού φανταζόμαστε την εταιρεία που πάει να αγοράσει μια πηγή για να εμφιαλώσει ή την εταιρεία που πάει να αγοράσει την ΕΥΔΑΠ και την ΕΥΑΘ. Υπάρχει όμως μια μορφή ιδιωτικοποίησης η οποία συμβαίνει στην χώρα εδώ και πάρα πολλά χρόνια με πραγματικά ολέθριες συνέπειες, με ραγδαίες αυξήσεις σε καρκίνους, όπου πραγματικά ευθύνονται συγκεκριμένες εταιρείες. Αυτές οι υποθέσεις περνάνε στα ψιλά πράγματα. Δεν τις εντάσσει κανείς στην ιδιωτικοποίηση του νερού. Μιλάμε για επιχειρήσεις και εταιρείες που παίρνουν όλο το νερό της περιοχής και το επιστρέφουν πίσω ρυπασμένο για να βγάλουν το προϊόν τους. Μα είναι κι αυτό ιδιωτικοποίηση. Απλά δεν έχουμε μάθει να το βλέπουμε έτσι και αυτό είναι κάτι που θέλω να τονίσω μέσα από τη δουλειά που κάνουμε», είπε στο enfo η κα Ψαρρού.
Σε μια προσπάθεια λοιπόν να αναδείξει το μεγάλο πρόβλημα που προκύπτει από τις ιδιωτικοποιήσεις του νερού, η Νέλλη Ψαρρού αποφάσισε να παρατήσει ότι έκανε ως τώρα και να επικεντρωθεί σε αυτό. Όπως μας είπε η ίδια «Αποφάσισα ότι θα επικεντρώσω τις δυνάμεις μου σε αυτό που θεωρώ και νομίζω είναι αντικειμενικά το πιο σημαντικό πράγμα όλων. Και αυτό είναι το νερό. Ήθελα να μιλήσω για κάτι συνολικά και να μην κάνω απλά ένα ρεπορτάζ. Ήθελα να μιλήσω συνολικά για τους κινδύνους που διατρέχει το νερό σήμερα στην Ελλάδα και ειδικά μέσα στο μνημόνιο όπου οι κίνδυνοι εκτός από την ρύπανση έχουν να κάνουν τώρα και με την άμεση ιδιωτικοποίηση».
Με ό,τι οικονομικούς πόρους είχαν και όπως μου είπε η ίδια «xάρη στη βοήθεια κάποιων καλών φίλων και λίγων συλλογικοτήτων», μπόρεσαν και ξεκίνησαν. «Βοήθησαν στο να μας καλύψουν κάποια από τα έξοδα στα ταξίδια που κάναμε. Από το να μας φιλοξενήσουν μέχρι να μας παρέχουν αυτοκίνητα» συμπλήρωσε η κα Ψαρρού. Το μεγαλύτερο μέρος της έρευνας έχει ήδη γίνει, όπως και κάποιες συνεντεύξεις. Για να ολοκληρωθεί το ντοκιμαντέρ όμως χρειάζονται τη βοήθεια όλων μας. Για αυτό και δημιουργήθηκε μια σχετική σελίδα στο siteτου ντοκιμαντέρ που μπορείτε να δείτε εδώ. Όπως αναγράφουν και οι ίδιοι στη σελίδα τους «η φιλοσοφία της χρηματοδότησης συνοψίζεται στο λίγα από πολλούς, και όχι πολλά από λίγους .»
Θα ακούσεις συχνά ανθρώπους να λένε πως η κατάσταση είναι τέτοια στην χώρα και πως έχεις να παλέψεις για τόσα πολλά που το περιβάλλον μοιάζει να είναι δευτερεύουσας σημασίας. Όπως λέει όμως και η κα Ψαρρού «Πρέπει να αλλάξουμε νοοτροπία και γενικά πρέπει να καταλάβουμε πως το περιβάλλον είναι ο σημαντικότερος οικονομικός πόρος. Αν τον χάσεις δεν θα βγεις ποτέ από καμία οικονομική κρίση. Γιατί το περιβάλλον παθαίνει αμετάκλητες ζημιές. Είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι για το θέμα της οικονομικής κρίσης το α και το ω είναι η προστασία των φυσικών πόρων. Είναι επίσης ζωτικό να καταλάβουμε ότι για να προστατέψουμε το νερό δεν χρειάζεται να είμαστε απαραίτητα αλτρουιστές ή κινηματίες. Μπορούμε να ενδιαφερθούμε για το νερό με καθαρά και μόνο εγωιστικά κίνητρα. Αν κοιταχτεί κάποιος σε έναν καθρέφτη ή πιάσει τον εαυτό του και συνειδητοποιήσει ότι είναι 75% νερό θα καταλάβει ότι η πάλη για την υπεράσπιση του νερού είναι ένα ζήτημα που έχει να κάνει με την υπεράσπιση του ίδιου του εαυτού».
Σκέφτομαι αυτή την τελευταία πρόταση της κα Ψαρρού και αναρωτιέμαι πόσοι από μας το έχουν καταλάβει. Πόσοι από μας αντιλαμβανόμαστε πως οι αγώνες για την υπεράσπιση του νερού στην ουσία δίνονται για την υπεράσπιση της ίδιας μας της ζωής. Ελπίζω αυτό το ντοκιμαντέρ να βοηθήσει στην ανάδειξη του ζητήματος και να αντιληφθούμε, πριν να είναι πολύ αργά, ότι αξίζει να δώσουμε αυτόν τον αγώνα.
Μάθετε περισσότερα για το ντοκιμαντέρ «Σταγώνες» εδώ.
