Το ημερολόγιο έγραφε 18 του μήνα... Όπως 18 ήταν και τότε που χέρι φασίστα εκτέλεσε τον Πάυλο. Τον φίλο τους, τον κολλητό τους.
Ήταν όλοι τους και πάλι εκεί... Φορώντας τα μπλουζάκια τους που γράφουν πάνω "δεν ξεχνάμε".
Πιστοί στο ραντεβού που δίνουν κάθε φορά με τη συνείδησή τους.
Τον περασμένο Γενάρη μάζεψαν ρούχα για τους άστεγους και όλους εκείνους που η σκληρή σημερινή πραγματικότητα έβαλε στο περιθώριο. Αυτό τον μήνα αποφάσισαν να μοιράσουν βιβλία σε ιδρύματα, βιβλία για όλους εκείνους που έχασαν ή δεν απέκτησαν πρόσβαση στο αυτονόητο, σ’ ένα βιβλίο...
Όπως ακριβώς θα έκανε κι ο κολλητός τους ο Παύλος, αν δεν είχε δολοφονηθεί από φασίστες...
Συναντήθηκαν στο κέντρο του αγαπημένου τους Πειραιά. Και γέμισαν την πλατεία Κοραή, εκεί στη σκιά του Δημοτικού Θεάτρου, μ’ ελπίδα και με όραμα. Κι όλο κι έφερνε βιβλία ο κόσμος. Κι οι φίλοι του Πάυλου είχαν για όλους μια κουβέντα. Λες και είχαν βάλει στοίχημα να γεμίσουν με κουράγιο τους ανθρώπους...
Όπως ακριβώς θα έκανε κι ο κολλητός τους ο Παύλος, αν δεν είχε δολοφονηθεί από φασίστες...
Κι είχε έναν ήλιο... Λες και ήθελε να τους βοηθήσει να διώξουν μια για πάντα το σκοτάδι απ’ τις ψυχές των ανθρώπων. Κι εκεί, μέσα στη μεσημεριάτικη φασαρία του κέντρου του Πειραιά, ένιωθες πως ήταν κι ο Παύλος μαζί τους...
Ανανέωσαν το ραντεβού τους για τις 18 του άλλου μήνα. Και κάθε μήνα από δω και πέρα... Το ραντεβού τους με τον Πάυλο. Κι όλους εκείνους που νιώθουν φίλοι του... Με κάτι καινούριο, με κάτι φωτεινό σαν τις ιδέες τους.
Με κάτι που να φωνάζει παντού μαζί τους πως οι ιδέες δεν πεθαίνουν, όσα μαχαίρια κι αν τις πληγώσουν.
Όπως ακριβώς θα έκανε κι ο κολλητός τους ο Παύλος, αν δεν είχε δολοφονηθεί από φασίστες...
πηγή: http://enfo.gr/ar2395
