Ομαδικές συναντήσεις με θέμα την αυτοεκτίμηση και την τεχνικές εύρεσης εργασίας από το Κέντρο Ψυχολογικής και Κοινωνικής Υποστήριξης Ανέργων

Κατανοώντας τις συνεχώς αυξανόμενες ανάγκες των ανέργων, το Κέντρο Ψυχολογικής και Κοινωνικής Υποστήριξης Ανέργων προχωράει στη δημιουργία ομάδων με εξειδικευμένα θέματα που αφορούν στο συγκεκριμένο πληθυσμό.

 

Η πρώτη ομάδα θα ασχολείται με το θέμα της Αυτοεκτίμησης:

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΕ ΟΜΑΔΑ ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗΣ

«Δεν είμαι αρκετά ικανός-η»

«Αναρωτιέμαι αν αξίζω»

«Δεν μπορώ να πω ποια είναι τα δυνατά μου σημεία και ποια τα σημεία εκείνα

που χρειάζονται βελτίωση στον εαυτό μου»

«Δυσκολεύομαι να βρω κάτι στον εαυτό μου που να μου αξίζει»

«Άραγε, όταν βρω εργασία, θα μπορώ να ανταποκριθώ στις απαιτήσεις της;»

Ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας, η αυτοεκτίμησή μας παίζει κυρίαρχο ρόλο σε όλες τις πτυχές της ζωής μας: στις σχέσεις μας με τους άλλους, στην εργασία στην προσπάθεια για εύρεση εργασίας, στη σωματική και ψυχική μας υγεία. 

Αν αισθάνεσαι ότι κάποιες από τις παραπάνω φράσεις σε εκφράζουν, δήλωσε συμμετοχή στην ΟΜΑΔΑ ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗΣ που οργανώνει το Κ.Ψ.Κ.Υ.Μ.Α. 

Στόχος της ομαδικής διεργασίας είναι, μέσα από το μοίρασμα εμπειριών και συναισθημάτων, να γνωρίσουμε τον εαυτό μας, τα δυνατά σημεία μας, καθώς και εκείνα που χρειάζονται ενίσχυση. Με τον τρόπο αυτό, θα οδηγηθούμε σε έναν πιο θετικό τρόπο αντιμετώπισης των προκλήσεων της ζωής μας. 

#Selfie-less: η εργασία φοιτητών του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών για τις κοινωνικές αντιθέσεις

Oι παρακάτω φωτογραφίες αποτελούν μέρος ενός project μιας ομάδας φοιτητών του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, στα πλαίσια του μαθήματος «Οργανωσιακή Ψυχολογία». Στόχος της παρέμβασης αυτής είναι η προβολή της σύγχρονης αδιαφορίας απέναντι σε κοινωνικά φαινόμενα μέσω φωτογραφιών-selfies τονίζοντας με αυτό το τρόπο την αντίθεση μεταξύ του πραγματικού κόσμου και τον κόσμο που χτίζει η ατομική ωραιοπάθεια.

Η αλήθεια βρίσκεται στο περιθώριο

Είμαστε είκοσι χρονών σε ένα κόσμο πέρα για πέρα ρυτιδιασμένο και σε μια εποχή τρομακτικά αβέβαιη και ανασφαλή για τον εαυτό της. Είμαστε ακόμη πολλά και διάφορα για πολλούς και διάφορους: καλομαθημένοι , γενιά του καναπέ και του facebook ή στον αντίποδα η γένια που κληρονομεί και καλείται να διαχειριστεί μια χρεοκοπία (ηθική προπάντων και ύστερα οικονομική).

«Μοναδικά παραδείγματα ταξικής αλληλέγγυας δράσης»: Συνέντευξη του Κώστα Ευθυμίου στην Εφημερίδα των Συντακτών

Κάθε φορά που γίνονται εκλογές τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα οι ξένοι ρεπόρτερ επιστρέφουν σαν τα διαβατάρικα πουλιά. Συνάδελφοι από όλο τον κόσμο καταφθάνουν στην Αθήνα, για να καταγράψουν τις πολιτικές εξελίξεις και τις συνέπειες της κρίσης. Μόνο που αυτή τη φορά στα ραντεβού που προγραμματίζουν, εντάσσουν τουλάχιστον μια δομή κοινωνικής αλληλεγγύης. «Είναι πρωτοφανές αυτό που γίνεται σήμερα, μόνο το ΕΑΜ έκανε κάτι ανάλογο», μου έλεγε πριν λίγες μέρες μια ρεπόρτερ από το Μιλάνο. Χαμογελώντας με την ενθουσιώδη υπερβολή, της απάντησα: «Η παράδοση της αλληλεγγύης πάει πολύ πιο πίσω στον χρόνο». Είχα μόλις τελειώσει το βιβλίο του Κώστα Ευθυμίου «“Εργατική Βοήθεια” και “Κοινωνική Αλληλεγγύη”» που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις των Συναδέλφων. Ενα ταξίδι στα χρόνια του Μεσοπολέμου, αλλά κι ένα εγχειρίδιο για το πώς η εργατική τάξη πολεμά στην άγρια καθημερινότητα.

• Ποιο ήταν το έναυσμα γι’ αυτήν την έρευνα;

Προφανώς δεν ήταν από επιστημονικό ενδιαφέρον, αφού άλλωστε δεν είμαι ιστορικός. Η τελικά επιτυχημένη προσπάθεια να συγκροτήσουμε πρωτοβουλία αλληλεγγύης στο Χαλάνδρι, το «Μαζί να τα Φάμε», που σήμερα στηρίζει συστηματικά με τρόφιμα 120 οικογένειες, ήταν το έναυσμα. Οι συζητήσεις για την οργάνωση μιας αριστερής πρωτοβουλίας αλληλεγγύης, τα όριά της, η διαφορά αλληλέγγυας δράσης και φιλανθρωπίας και τόσα άλλα, οδήγησαν και στην αναζήτηση ιστορικών παραδειγμάτων.

Το πιο γνωστό παράδειγμα ήταν η Εθνική Αλληλεγγύη της κατοχικής περιόδου. Ομως, ο Μεσοπόλεμος μάλλον μας «ταιριάζει» περισσότερο. Οι κομμουνιστές της εποχής ήταν μειοψηφία στο σύνολο του πληθυσμού, η εργατική τάξη στην πλειοψηφία της συνδικαλιστικά ανοργάνωτη και διασπασμένη, τα προβλήματα επιβίωσης ιδιαίτερα έντονα μετά την οικονομική κρίση του 1932. Παρ’ όλα αυτά, το ζήτημα της αλληλεγγύης, εν μέσω σκληρών διώξεων, για την Αριστερά της εποχής φαίνεται ότι αποτελούσε αυτονόητη προτεραιότητα.

• Τι ακριβώς ήταν η «Εργατική Βοήθεια» και η «Κοινωνική Αλληλεγγύη»;

Αν ο γιατρός λέει ψέματα πως του …τελείωσε το πλαφόν των 200 πελατών

Ιατροί ΕΟΠΥΥ-ΠΕΔΥ τέρμα το δούλεμα. Διαδώστε το παντού!

Εκ των προτέρων κάνω γνωστό ότι το ζήτημα είναι εξαιρετικά σοβαρό και αφορά ΟΛΟΥΣ μας. Ανεξαιρέτως ΟΛΟΥΣ. Αφορά την υγεία μας προσωπικά αλλά και των οικογενειών μας. Ας μεριμνήσουμε όλοι με ένα σχόλιο το θέμα να επανέρχεται συχνά στις πρόσφατες δημοσιεύσεις των ομάδων, ούτως ώστε να το δουν όσο το δυνατόν περισσότεροι φίλοι.

Επί της ουσίας: Πριν από λίγες ημέρες έψαχνα γιά γιατρό παθολόγο συμβεβλημένο με τον ΕΟΠΥΥ-ΠΕΔΙ. Με τα πολλά και αφού ασχολήθηκα με 3ψήφια και 4ψήφια τηλεφωνικά νούμερα ανακάλυψα ότι υπάρχει αυτός http://www.odigostoupoliti.eu/simvevlimeni-eopii/ ο υπερσύνδεσμος που αφού του συμπληρώσεις τα στοιχεία του Δήμου-περιοχής και της ειδικότητας που σε ενδιαφέρει, πληροφορεί σε καρτέλλα όλα τα στοιχεία (ονοματεπώνυμα, διευθύνσεις, τηλέφωνα, χάρτης) των ιατρών.

Αφού βρήκα λοιπόν πάνω από 10 ιατρούς παθολόγους στην περιοχή που με ενδιέφερε άρχισα να τους παίρνω τηλέφωνο στη σειρά. ΟΛΟΙ (λες και ήταν συνεννοημένοι μεταξύ τους) μου είπαν ότι τους τελείωσε το πλαφόν των 200 επισκέψεων που υποχρεούνται από τη σύμβασή τους να κάνουν μηνιαία δωρεάν βάσει ασφαλιστικού ταμείου και πως αν επιθυμούσα εξέταση ιατρική θα έπρεπε να πληρώσω ως ιδιώτης. Σας κάνω γνωστό ότι ήθελα βεβαίωση για το παιδί μου, να συμμετέχει στο μάθημα της γυμναστικής στο σχολείο. Η «ταρίφα» που μου είπαν αυτοί οι 10 γιατροί κυμάνθηκε από 20 έως 50 €.

5 πράγματα που μάλλον δεν γνωρίζετε για τους μετανάστες

Ποια η διαφορά μεταξύ πρόσφυγα και μετανάστη; Είναι οι μετανάστες καλοί ή κακοί για την οικονομία; 

Μάθετε περισσότερα από το ρεπορτάζ του thepressproject.gr που έκανε με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Μετανάστη (17/12).

1. Πόσοι μετανάστες υπάρχουν στον κόσμο;

232 εκατομμύρια άνθρωποι ζούσαν εκτός των χωρών που γεννήθηκαν το 2013 και 700 εκατομμύρια άνθρωποι μετανάστευσαν μέσα στη χώρα τους. Οι μεγαλύτερες παγκόσμιες μεταναστευτικές ροές είναι: από το Μεξικό στις ΗΠΑ (12.2 εκ. μέχρι στιγμής), από την Ουκρανία στη Ρωσία (3.7 εκ.) και αντίστροφα (3.5 εκ.)και από τη Γερμανία στις ΗΠΑ (1.3 εκ.). To 36% από τους μετανάστες παγκόσμια μετακινούνται ανάμεσα σε χώρες του Νότου και 35% από το Νότο σε χώρες του Βορά.[1] Οι μετανάστες από τις βόρειες χώρες είναι οι πιο ευτυχισμένοι, σύμφωνα με πρόσφατη παγκόσμια δημοσκόπηση.[2]

2. Και πόσοι μετανάστες υπάρχουν στην ΕΕ και στη χώρα μας;

Οι περισσότεροι διεθνείς μετανάστες ζουν στην Ευρώπη (72 εκ.) και ακολουθεί η Ασία (71 εκ.) και η Βόρεια Αμερική (53 εκ.). Πολύ πιθανό είναι πως πολλοί ανάμεσα μας έχουν υπερεκτιμήσει τον αριθμό των μεταναστών που ζουν στη χώρα μας: Μια δημοσκόπηση σε 14 χώρες έδειξε πως πολλοί άνθρωπου πιστεύουν πως οι μετανάστες αποτελούν μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού από ότι συμβαίνει στην πραγματικότητα. Στην Ιταλία, για παράδειγμα, οι ερωτηθέντες υπολόγισαν ότι 30 στους 100 ανθρώπους ήταν μετανάστες. Ο πραγματικός αριθμός είναι 7.[3]

Σε ποια χώρα; Ένα βίντεο του Μητροπολιτικού Κοινωνικού Ιατρείου Ελληνικού

Ένα νέο βίντεο, με τίτλο "Σε ποια χώρα;" ετοίμασε η ομάδα επικοινωνίας του Μητροπολιτικού Κοινωνικού Ιατρείου Ελληνικού και αποτυπώνει την τραγική κατάσταση του Εθνικού Συστήματος Υγείας, τις ευθύνες των Ελληνικών κυβερνήσεων από το 2009 μέχρι σήμερα, αλλά και τα αιτήματα μας για ένα καλύτερο αύριο.

Όλες οι πληροφορίες και τα στοιχεία που παραθέτουμε προέρχονται από ηλεκτρονικές (ιντερνετικές) εφημερίδες και ενημερωτικά portals, αλλά και από την σελίδα του ιατρείου μας.  Τα άρθρα αυτά είναι εύκολο για να τα βρει κάποιος μέσω μια μηχανής αναζήτησης, βάζοντας όλο τον τίτλο του άρθρου που παραθέτουμε στο βίντεο.

Οι πηγές για τα στατιστικά στοιχεία αλλά και για τα διάφορα ποσά που αναφέρονται στο βίντεο προέρχονται από τα παρακάτω δημοσιεύματα και αξίζουν – πιστεύουμε – να τα διαβάσετε:

Πορεία Αλληλεγγύης στους Σύρους πρόσφυγες

Από τα μέσα του περασμένου Νοέμβρη δύο αντίρροπες δυνάμεις συγκρούονται με γνώμονα τους Σύρους και τις Σύρες πρόσφυγες πολέμου και τα αιτήματά τους από το ελληνικό κράτος. Συγκρούεται η κοινωνική αλληλεγγύη με την κρατική υποκρισία, η ταξική ενότητα με τις ρατσιστικές πολιτικές, η αξιοπρέπεια και το δικαίωμα στη ζωή με τους εχθρούς της ίδιας της ζωής. Από τα μέσα του περασμένου Νοέμβρη, οι Σύροι και οι Σύρες πρόσφυγες πολέμου συνεχίζουν να διεκδικούν τα δικαιώματά τους και υπάρχουν όλοι οι λόγοι του κόσμου να βρεθεί στο πλάι τους ολόκληρη η εκμεταλλευόμενη κοινωνία.

Αν και αρχικά το Υπουργείο Εσωτερικών είχε δεσμευθεί πως θα δίνεται άσυλο σε δέκα ενήλικες την ημέρα μαζί με τα παιδιά τους καθώς και προτεραιότητα στις οικογένειες με παιδιά και σε όσους αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας, η Υπηρεσία Ασύλου εξετάζει λιγότερες από δέκα αιτήσεις την ημέρα συμπεριλαμβανομένων και των παιδιών. Το ζήτημα της κάλυψης στέγασης παρεμένει ανοιχτό για εκατοντάδες πρόσφυγες και είναι το κίνημα αλληλεγγύης που φιλοξενεί στις δομές του πολλούς από τους Σύρους ενώ ταυτόχρονα, το ελληνικό κράτος δηλώνει με περισσή υποκρισία πως δεν μπορεί να καλύψει την σίτιση των προσφύγων που βρίσκονται σε ξενοδοχεία.

Οι δεσμεύσεις των επίσημων θεσμών, που προέκυψαν έπειτα από τις κινητοποιήσεις και την πίεση των Σύρων προσφύγων και των αλληλέγγυων που βρίσκονται στο πλάι τους, δεν τηρούνται αλλά αυτό δεν προξενεί καμία ιδιαίτερη έκπληξη. Πρόκειται άλλωστε για τους ίδιους ανθρώπους, που τα ξημερώματα της 15ης Δεκέμβρη μεθόδευσαν την κατασταλτική επιχείρηση-σκούπα στο Σύνταγμα προκειμένου να εκκενώσουν την πλατεία από τους Σύρους ώστε να μην χαλάσει το «χριστουγεννιάτικο κλίμα» της Αθήνας. Πρόκειται για το ίδιο κράτος που βρίσκει στήριγμα πάνω στην καλλιέργεια του κοινωνικού ρατσισμού και την ενίσχυση της ξενοφοβίας και του φασισμού. Πρόκειται για τις ίδιες πολιτικές που γεννάνε στρατόπεδα συγκέντρωσης, που πνίγουν μετανάστες στο Αιγαίο, που πριν δύο χρόνια οδήγησαν στην φασιστική δολοφονία του Πακιστανού εργάτη, Σεχζάτ Λουκμάν στα Πετράλωνα.

Οι Σύριοι συνεχίζουν τον αγώνα μέχρι να κερδίσουν όλα τα δικαιώματά τους

Μεγάλος αριθμός Σύρων προσφύγων στεγάζεται παραπάνω από ένα μήνα τώρα στην κατειλημμένη καφετέρια του πάρκου Ασυρμάτου. Οι ανάγκες τους σε τρόφιμα (κυρίως φρούτα και λαχανικά), είδη προσωπικής υγιεινής και ξύλα παραμένουν έντονες. Η ΠΡΑΞΗ, ως δίκτυο αλληλεγγύης, προσπαθεί και στηρίζει συστηματικά και με τις δικές της δυνάμεις την αξιοπρεπή διαβίωση των ανθρώπων αυτών εωσότου τα αιτήματά τους ικανοποιηθούν.

  

Στηρίζουμε, αγωνιζόμαστε και στεκόμαστε στο πλάι των συνανθρώπων μας, μέχρι να δοθεί ένα αίσιο τέλος στη δοκιμασία που περνάνε.

Ακολουθεί σημαντική ανακοίνωση και κάλεσμα της Ανοιχτής Συνέλευσης Κατοίκων Μπραχαμίου σχετικά με τον αγώνα των Σύρων προσφύγων:

Οι Σύριοι συνεχίζουν τον αγώνα μέχρι να κερδίσουν όλα τα δικαιώματά τους

Σε λίγες μέρες συμπληρώνεται ένας μήνας από την βίαιη εκκένωση της πλατείας Συντάγματος και τα αιτήματα των Σύρων προσφύγων παραμένουν και ο αγώνας τους συνεχίζεται αφού οι δεσμεύσεις της κυβέρνησης για γρήγορη διαδικασία ασύλου, ταξιδιωτικών εγγράφων καθώς και στέγασης και σίτισης δεν έχουν υλοποιηθεί.

Στα πλαίσια του αγώνα αυτού, την Πέμπτη το πρωί έγινε συγκέντρωση Σύρων και αλληλέγγυων στην Κατεχάκη μπροστά από το υπουργείο Δημόσιας Τάξης. Αντιπροσωπία αλληλέγγυων και Σύρων συναντήθηκε με την δ/ντρια της Υπηρεσίας Ασύλου και έθεσε τα αιτήματα των προσφύγων. Στη συνάντηση ήταν παρούσα και εκπρόσωπος της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες.

Μετά την συζήτηση δόθηκαν ακόμα μια φορά διαβεβαιώσεις, ότι θα εξετάζονται οι αιτήσεις και θα δίνεται άσυλο σε 10 άτομα την ημέρα συμπεριλαμβανομένων όμως και των παιδιών ενώ αρχικά η κυβέρνηση, μέσω του ΓΓ του ΥΠΕΣ Συρίγου, είχε πει για 10 ενήλικες εκτός των παιδιών και θα δίνεται προτεραιότητα στις οικογένειες με παιδιά και σε όσους αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας. 

"Φοβάμαι για όλα εκείνα που έρχονται"

Πραγματικά δεν ξέρω αν θέλω να δακρύσω ή να οργιστώ με όλα αυτά που συμβαίνουν στη Γαλλία. Να μείνω άφωνος ή να φοβηθώ για όλα εκείνα που πρόκειται να συμβούν στο όνομα της παγκόσμιας ασφάλειας και του τυφλού θρησκευτικού φανατισμού.

Άνθρωποι δολοφονούνται εν ψυχρώ στο όνομα μιας θρησκείας από παρανοϊκούς που το δηλητηριασμένο με μίσος μυαλό τους σταμάτησε να λειτουργεί εδώ και καιρό.

Ο κόσμος φοβάται να ξεμυτίσει από τα σπίτια του, νιώθοντας τον πανικό να γεμίζει κάθε ικμάδα του σώματος και της ψυχής του.

Οι άνθρωποι χωρίζουν ο ένας τον άλλον με τόνους μίσους και φανατισμού που εκπορεύεται από τους ιεράρχες και καταλήγει σε κάποια άγνωστη τους ανθρώπινη ψυχή.

Ολόκληρες κοινωνίες ανθρώπων στήνονται στο απόσπασμα αδιακρίτως από κάθε λογής φανατικό της μίας ή της άλλης πλευράς.

#JeSuisCharlie: Σκιτσογράφοι απ' όλο τον κόσμο απαντούν στη δολοφονική επίθεση των τζιχαντιστών

Για μια ακόμα φορά, ο θρησκευτικός φανατισμός χτύπησε στην καρδιά της Ευρώπης, προσπαθώντας να επιβάλει τις φασιστικές του ιδέες σε ένα από τα πιο φιλελεύθερα και ανατρεπτικά έντυπα της Γαλλίας, το εβδομαδιαίο περιοδικό Charlie Hebdo. Η δολοφονική επίθεση άφησε πίσω της 12 νεκρούς και ανάμεσά τους 4 από τους πλέον εμβληματικούς σκιτσογράφους της Ευρώπης.

Σήμερα σκιτσογράφοι απ' όλο τον κόσμο αποχαιρετούν με τον δικό τους τρόπο τους δολοφονημένους Γάλλους συναδέλφους τους και δηλώνουν, μαζί με όλους τους ελεύθερα σκεπτόμενους πολίτες του κόσμου, ότι είμαστε όλοι Charlie. 

#JeSuisCharlie

Υποβαθμίζοντας τα δικαιώματα: το κόστος της λιτότητας στην Ελλάδα

του Χαράλαμπου Χριστόπουλου

Στις 18 Δεκεμβρίου παρουσιάστηκε στην Αθήνα η έκθεση της Διεθνούς Ομοσπονδίας Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (FIDH) για την Ελλάδα (http://goo.gl/T1U2qS). Έχουν υπάρξει πολλές εκθέσεις με ειδικές θεματικές, όπως το άσυλο, η μετανάστευση, η αστυνομική βία, η ελευθερία του Τύπου κ.ά, όμως είναι η πρώτη φορά που γίνεται μια συνολική αποτίμηση δικαιωμάτων σε ένα κράτος-μέλος της Ε.Ε. η πρώτη φορά που διερευνάται μια συνολική εικόνα των δικαιωμάτων στην κρίση. Και η εικόνα είναι δυσάρεστη. Πολύ δυσάρεστη.

Αυτό συμβαίνει διότι ουδέποτε αξιολογήθηκαν οι επιπτώσεις των προγραμμάτων λιτότητας στα δικαιώματα. Η δουλειά έγινε σαν να μην υπήρχαν δικαιώματα να ληφθούν υπόψη. Όλα αυτά βέβαια δεν είναι και πρωτότυπες ειδήσεις στα καθ’ ημάς. Ωστόσο, όταν έγινε η πρώτη αποστολή της FIDH στην Ελλάδα, τον Γενάρη του 2014, στη συνάντησή μας με υψηλό αξιωματούχο της Task Force, όταν του θέσαμε τον προβληματισμό μας, αυτός απάντησε με ειλικρινή βεβαιότητα: «αυτά δεν είναι ζητήματα που αφορούν τα δικαιώματα, αλλά τις πολιτικές». Για τον συνομιλητή μας, τα δικαιώματα παραβιάζονται όταν η αστυνομία δέρνει χωρίς αιτία και ως εκεί. Νομίζω ότι αυτό αναδεικνύει το μείζον θέμα μας: ότι η κυρίαρχη αντίληψη σήμερα στην Ευρώπη υπαγορεύει μια πολύ περιοριστική ερμηνεία του τι είναι δικαιώματα, στο όνομα της δημοσιονομικής αναπροσαρμογής.

Κατά την αντίληψη αυτή, κοινωνικά και οικονομικά δικαιώματα απλώς δεν υπάρχουν, διότι είναι παροχές που εξαρτώνται από τα περιθώρια του κράτους να τις εξασφαλίζει. Επομένως, εργασία, υγεία, παιδεία, δεν υφίστανται ως αξιώσεις της πολιτικής κοινότητας, αλλά ως δυνατότητες αυτών που μπορούν. Τα πολιτικά δικαιώματα, δικαιώματα πολιτικής συμμετοχής, είναι κι αυτά υπό αίρεση καθώς οι κρίσιμες πολιτικές αποφάσεις λαμβάνονται παρά φύσιν διά της οικείας, εδώ στην Ελλάδα, οδού της ανάγκης που έχει υποκαταστήσει τον κανόνα. Τέλος, και στο πεδίο των ατομικών δικαιωμάτων τα πράγματα είναι στενά, καθώς η έλλειψη συναινέσεων οδηγεί σε μεγαλύτερη κρατική βία ή περιορισμούς της ελευθερίας της έκφρασης με τα γνωστά αποτελέσματα στη χώρα μας.

«Ηλεκτρικό ρεύμα για όλους» από την Περιφέρεια Αττικής

Κανείς πολίτης δεν μπορεί να στερείται του βασικού κοινωνικού αγαθού που είναι το ηλεκτρικό ρεύμα. Ειδικά σήμερα, περίοδο ανθρωπιστικής κρίσης στη χώρα μας. Έτσι, η Περιφέρεια Αττικής, με συναίσθηση της κοινωνικής της ευθύνης, προχωρά στο πρόγραμμα «Ηλεκτρικό ρεύμα για όλους».

Η Περιφέρεια Αττικής αναλαμβάνει έτσι άμεσα τη δαπάνη επανασύνδεσης της παροχής του ηλεκτρικού ρεύματος στα νοικοκυριά στα οποία έχει γίνει διακοπή, λόγω αδυναμίας πληρωμής του λογαριασμού. Το πρόγραμμα ξεκινά τούτη την περίοδο, παραμονές εορτών, έτσι ώστε να μην μείνει ούτε ένα νοικοκυριό στο σκοτάδι τούτες τις γιορτινές ημέρες. Η νέα Περιφερειακή Αρχή έχει εντάξει το πρόγραμμα «Ηλεκτρικό ρεύμα για όλους» στον αναμορφωμένο προϋπολογισμό που κατατέθηκε τον Οκτώβριο, στο πλαίσιο του εξαπλασιασμού των δαπανών για κοινωνικές ανάγκες. Το πρόγραμμα θα διασυνδεθεί με τους Δήμους και άλλους κοινωνικούς φορείς προκειμένου να αποκτήσει μεγαλύτερη διεισδυτικότητα, καλύπτοντας όσο το δυνατόν περισσότερες ευπαθείς κοινωνικές ομάδες.

Οι αρχές του προγράμματος

Το πρόγραμμα απευθύνεται σε όλους τους πολίτες και τα νοικοκυριά στα οποία έχει γίνει διακοπή ρεύματος και τα οποία, αφού προχωρήσουν σε ρύθμιση της οφειλής τους με τον πάροχο ηλεκτρικής ενέργειας (π.χ. ΔΕΗ), μπορούν να καταθέτουν στην Περιφέρεια Αττικής τα δικαιολογητικά που αναφέρονται παρακάτω και η Περιφέρεια αναλαμβάνει να επιδοτήσει την επανασύνδεση του ηλεκτρικού ρεύματος, πληρώνοντας στον πάροχο την πρώτη δόση της ρύθμισης.

Η Περιφέρεια Αττικής αναλαμβάνει την κάλυψη δαπάνης ως 360 ευρώ ανά παροχή ηλεκτρικού ρεύματος που έχει διακοπεί. Το ποσό των 360 ευρώ είναι το μέγιστο που μπορεί να δοθεί ανά μία παροχή τον χρόνο – στη συγκεκριμένη περίπτωση από την έναρξη του προγράμματος ως τις 31 Δεκεμβρίου 2016.

«Οι κατασκευαστές του φόβου μετατρέπονται σε “προστάτες” του λαού»

«Φόβος και ντελίριο», «τρόμος στην Ελλάδα», «η πολιτική του φόβου ενεργοποιείται ξανά». Είναι μερικές μόνο από τις φράσεις που επιστράτευσαν τα διεθνή ΜΜΕ για να αφηγηθούν τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα εν όψει προεδρικής εκλογής. Κι όχι απλώς να περιγράψουν, αλλά να κατασκευάσουν την εικόνα μιας χώρας, επηρεάζοντας -ει δυνατόν- τις εσωτερικές πολιτικές της εξελίξεις. Ο δρ Χαράλαμπος Πουλόπουλος είναι κοινωνικός λειτουργός με ειδίκευση στις Εφαρμοσμένες Κοινωνικές Επιστήμες. Στο τελευταίο του βιβλίο, «Κρίση, φόβος και διάρρηξη της κοινωνικής συνοχής» (εκδόσεις Τόπος) αναλύει διεξοδικά τη μηχανική του πολιτικού φόβου.

• Βομβαρδιζόμαστε και πάλι με σενάρια καταστροφής. Πώς λειτουργεί ο πολιτικός φόβος;

Ο πολιτικός φόβος κατασκευάζεται, προωθείται και αναπαράγεται μέσα από την ανάδειξη εχθρών και κινδύνων, που απειλούν το ατομικό και το συλλογικό μας συμφέρον. Οι άνθρωποι αισθάνονται ότι δεν μπορούν να ελέγξουν τις καταστάσεις κι έτσι νιώθουν διαρκώς ευάλωτοι. Εξαιτίας του φόβου και του άγχους παγιδεύονται, παρότι έχουν ήδη θιγεί σε πολλαπλά επίπεδα. Αποφεύγουν να αναλάβουν πρωτοβουλίες ανατροπής της κατάστασης, καθώς αισθάνονται ψυχολογικά και πολιτικά καθηλωμένοι. Οι επιπτώσεις της πολιτικής λιτότητας φαντάζουν τότε αναπόφευκτες, «μικρές» απώλειες μπροστά στη δαμόκλειο σπάθη της χρεοκοπίας και της οικονομικής κατάρρευσης. Η «συμμόρφωση» των πολιτών προβάλλεται ως ο μόνος τρόπος προστασίας από τις αιωρούμενες απειλές και τον κίνδυνο μεγαλύτερης αστάθειας. Δηλώσεις, διαρροές, ανακοινώσεις αλλά και δημοσιεύματα από τους πρόθυμους «συνεργάτες» εντός και εκτός συνόρων εντείνουν τη σύγχυση. Παράλληλα, αποκρύπτονται τα επικείμενα σκληρά μέτρα που σχετίζονται με νέους φόρους, μειώσεις μισθών και συντάξεων, περαιτέρω περικοπές στην υγεία και την κοινωνική φροντίδα. Στη συνέχεια, οι κατασκευαστές του πολιτικού φόβου μετατρέπονται σε «προστάτες» του λαού από τους επικείμενους κινδύνους, όπως η χρεοκοπία.

• Ποιο είναι το αντίδοτο στον φόβο;