Πολλά είναι τα παραδείγματα ανθρώπων που προσέφυγαν στις κοινωνικές δομές για την κάλυψη βασικών αναγκών και στη συνέχεια άρχισαν να συμμετέχουν ενεργά σε αυτές. Από το Περιστέρι μέχρι το Ελληνικό, είδαμε στην πράξη πώς η αλληλεγγύη πετυχαίνει μικρά καθημερινά θαύματα.
"Είναι μια ευκαιρία οι άνεργοι να διαπιστώσουν ότι δεν ήρθε το τέλος του κόσμου", υποστηρίζει ο Σωτήρης Αλεξόπουλος από την Αλληλεγγύη Πειραιά (Ευριπίδου 49), εστιάζοντας στο σημαντικότερο κίνητρο της συμμετοχής σε αλληλέγγυες δράσεις. "Θέλουμε ο κόσμος να πατήσει στα πόδια του κι αυτό δεν συμβαίνει, παίρνοντας ένα πιάτο φαΐ όπως στην εκκλησία. Λένε πως το χέρι που δίνει είναι πιο πάνω από αυτό που παίρνει. Και φορείς όπως η εκκλησία φροντίζουν να το κάνουν ακόμα πιο σαφές", αναφέρει.
Από τα συσσίτια στη συλλογική κουζίνα
Ενώ μιλάμε, στην πλατεία 34ου Συντάγματος, που έχουν ζητήσει να μετονομαστεί σε πλατεία Αλληλεγγύης, σε εξέλιξη βρίσκεται συλλογική κουζίνα, μία από τις πολλές δράσεις της δομής. Το καζάνι βράζει και οι μυρωδιές των λαχανικών φτάνουν μέχρι το ψηλότερο πεζούλι που βρισκόμαστε. "Αυτές οι γυναίκες που βλέπεις, είναι εθελόντριες που βρίσκονται σε ανάγκη, αλλά προσφέρουν παράλληλα". Λίγο αργότερα, ηλικιωμένος, που έχει ψωνίσει λίγο νωρίτερα σε διπλανό σούπερ μάρκετ, δίνει κάτι από τις τσάντες με τα ψώνια του. Όλο το φάσμα της αλληλεγγύης σε μια στιγμή.
Πήρε βρεφικό γάλα, έδωσε τον χρόνο της
Ένα κρεμασμένο χαρτί στην απέναντι πόρτα, το οποίο είδε ενώ περίμενε για να την ακούσουν, ήταν αρκετό ώστε να ανταποδώσει την υποστήριξη που της έδωσαν στο Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού (Δίπλα στο Πολιτιστικό Κέντρο και εντός της πρώην Αμερικάνικης Βάσης Ελληνικού), η Ευτυχία, πολύτεκνη μητέρα. "Ζητούσαν εθελοντές για καθαρισμό", λέει και πλέον μετρά πάνω από 2 χρόνια παρουσίας στο ΜΚΙΕ. "Πάνες και βρεφικό γάλα", ήταν η βοήθεια που χρειάστηκε και πήρε. Ενώ αναγνωρίζει την αυταπάρνηση του πυρήνα εθελοντών του ιατρείου, δεν μπορεί να παραβλέψει "ότι είναι πολύ λιγότεροι όσοι βοηθούν από όσους υποστηρίζονται. Μόλις τελειώσει η αποθεραπεία τους, φεύγουν". Εξαίρεση σίγουρα αποτελεί ο Βασίλης, άνεργος οικοδόμος, μετανάστης και πατέρας τριών παιδιών. "Ό,τι πιάνει το χέρι μου το φτιάχνω. Η γυναίκα έρχεται επίσης δύο φορές την εβδομάδα για να καθαρίσει".
"Θα σου είμαι ειλικρινής. Είχα αλλιώς κάποια πράγματα στο μυαλό μου. Πίστευα ας πούμε ότι οι Έλληνες πρέπει να προηγούνται των μεταναστών στην περίθαλψη. Η απολύτως ισότιμη αντιμετώπιση του Ιατρείου με έκανε να τα δω αλλιώς", λέει στην "Α" ο Δημήτρης, για το πώς και πόσο τον επηρέασε το Κοινωνικό Ιατρείο Περιστερίου (Χρυσολωρά 1 και Αγίου Παύλου), για το οποίο έμαθε από φίλο. Κάποτε ήταν εύπορος. "Έκανα δύο δουλειές, που τις έχασα και τις δύο. Τη μία γιατί ο Γιωργάκης ήθελε να φανεί καλό παιδί στην τρόικα και μας απέλυσε πρώτους, εμένα και άλλους 100 στην Εθνική Ασφαλιστική". Τα αυτονόητα έγιναν λιγότερο αυτονόητα. "Δεν μπορούσαμε να καλύψουμε βασικές μας ανάγκες, όπως επισκέψεις σε γιατρούς. Όταν ήρθα εδώ, ήμουν με 19 πίεση". Η ζεστασιά που εισέπραξε από το Ιατρείο ήταν το πρώτο βήμα για γίνει το επόμενο και να συμμετέχει πλέον σταθερά και ο ίδιος στη διανομή τροφίμων σε απόρους.
"Η εμπλοκή και συμμετοχή του κόσμου είναι ένα διαρκές ζήτημα", υπογραμμίζει ο Χρήστος Κορολής από την "Μεσοποταμία" στο Μοσχάτο (Πλάτωνος 13). Το κοινωνικό τους σχολείο, φαίνεται πως κερδίζει το στοίχημα. Καθώς το σημαντικότερο στο αλληλέγγυο εκπαιδευτήριο των 100 και πλέον παιδιών και των 30 εκπαιδευτικών δεν είναι τόσο ότι οι γονείς "δεν πληρώνουν αγγλικά" όσο ότι "βγήκαν από τον κοινωνικό αποκλεισμό μέσα από την ταύτισή τους με τον χώρο". Αυτό σημαίνει πρακτικά, ότι ο γονιός που πάει το παιδί του για μάθημα συμμετέχει και όπου ακόμα του ταιριάζει, όπως στη κινηματογραφική λέσχη. Ισχυρό ρόλο στην ενδυνάμωση της συμμετοχής του κόσμου στη "Μεσοποταμία", παίζει η Τράπεζα Χρόνου, στην οποία συμμετέχουν 300 άτομα. Από αυτή προέκυψε και το αλληλέγγυο εκπαιδευτήριο. "Όταν έρχονται οι γονείς, γράφονται και στην τράπεζα χρόνου", λέει ο Χ. Κορολής που εξηγεί πώς ακριβώς λειτουργεί: "Υπάρχει ανταλλαγή υπηρεσιών χωρίς τη διαμεσολάβηση χρήματος. Για όσους κάνουν επαναλαμβανόμενες υπηρεσίες, όπως οι δάσκαλοι, γίνονται ανταποδοτικές συνελεύσεις κάθε μήνα, που σε αυτές αποφασίζονται δράσεις από τον κόσμο πο δέχεται τις υπηρεσίες για εξωστρεφείς δράσεις".
Πανελλαδική συνάντηση τον Μάιο
Παρότι ακόμα υπάρχει κόσμος που δεν "δίνει" εύκολα, για τον Χρήστο, πρέπει να υπάρξουν νέες ιδέες - προτάσεις από τις κοινωνικές δομές, που θα αξιοποιήσουν την αυξημένη συμμετοχή και θα εδραιώσουν περισσότερο την αλληλεγγύη. Η πανελλαδική συνάντηση των δομών στο Γεωπονικό, μέσα στον Μάιο θα είναι το επόμενο βήμα.
Πηγή: www.avgi.gr
