Κλεμμένες για πάντα ελπίδες και όνειρα που πνίγονται καθημερινά στην άγρια θάλασσα του νεοφιλελευθερισμού.
Από τη μία πλευρά ένα κράτος ανάλγητο και φασιστικό, δρα πια απροκάλυπτα στην υπηρεσία των τραπεζών που το διαφεντεύουν εδώ και καιρό ολοκληρωτικά δίχως να κρατά ούτε καν τα προσχήματα. Ένα κράτος που δεν έπαψε στιγμή να είναι φρανκικό κι απάνθρωπο.
Αλλά κι από την άλλη, στη χώρα που γέννησε τον Πικάσο και τον Θερβάντες, δεκάδες, εκατοντάδες, χιλιάδες Δον Κιχότηδες δε διστάζουν να ορθώσουν το ανάστημά τους και να τα βάλουν με τους δικούς τους ανεμόμυλους αδιαφορώντας για τη Γκουέρνικα που τους ετοιμάζουν...
Μια γειτονιά που γίνεται στη στιγμή ασπίδα προστασίας εκείνου που βρέθηκε σήμερα στο στόχαστρο της απληστίας κάποιας τράπεζας. Μια γειτονιά που ξέρει καλά πως αύριο θα είναι η δική της η σειρά...
Αλήθεια, εσύ σκέφτηκες ποτέ σου τι θα κάνεις όταν έρθει και η δικιά μας η σειρά;
Όταν έρθει η σειρά του παραδίπλα σου, του γείτονα σου, του συγγενή σου, του φίλου σου; Όταν έρθει η δικιά μου η σειρά;
Όταν έρθει η δική σου η σειρά;
Πηγή: enfo.gr
